werandcountry.pl weranda.pl
  • Dzieje się

5 wystaw, które warto zobaczyć w maju

autor: Agata Baca

W maju widzimy się m.in. na Łódź Design Festival oraz wystawach sztuki współczesnej. Sprawdźcie, gdzie warto być i co zobaczyć!

 

1/5 ŁÓDŹ: Refleksje na temat projektowania

od 19 do 27 maja 2018

Zainteresowanych kulturą i wzornictwem nie może zabraknąć w Łodzi, gdzie już 19. maja startuje najbardziej opiniotwórczy festiwal designu w Europie Środkowo-Wschodniej. Hasło tegorocznej edycji to REFLEKSJE, które dotyczą trzech głównych obszarów tematycznych: relacji człowieka z technologią, wartości rzemiosła i pracy rąk ludzkich oraz wyzwań i kierunków rozwoju współczesnej architektury.

Pierwszy wątek zostanie rozwinięty m.in. na wystawie głównej Nothing but flowers oraz ekspozycji The Glass Room Experience, która z zewnątrz wygląda jak witryna sklepowa z najnowszymi urządzeniami cyfrowymi, jednak po wejściu okazuje się, że nic tu nie jest na sprzedaż. Celem projektu jest pokazanie zachowań konsumentów i zwrócenie uwagi na to, jak dużo informacji o sobie ujawniamy, korzystając z technologii. Drugi temat festiwalu podejmie wybitny hiszpański projektant Jaime Hayon – gość specjalny Łódź Design Festival, który wygłosi wykład o roli i społecznych funkcjach projektowania pt. Form Follows Function, and Then What? O unikalnej wartości pracy rąk ludzkich traktuje także wystawa ceramiczna Kółko Kropka Kreska, przygotowana we współpracy z Manufakturą w Bolesławcu, Porcelaną Kristoff i Hutą Szkła Kryształowego Julia. Natomiast zagadnienia dotyczące rozwoju współczesnej architektury i urbanistyki będą poruszane m.in. w ramach bloku City Experience prowadzonego przez Waldemara Olbryka, członka zarządu Echo Investment oraz Archibloku prowadzonego przez Filipa Springera.

Od lewej: Jaime Hayon, wystawa The GlassRoom Experience, Michalina Jasińska i Łukasz Lisowski - Ciemna Strona Węgla, Tartaruga - kolekcja tkanin Kilimy z Polski, fot. materiały prasowe ŁDF, Alicja Patanowska, Szymon Hanczar - Plantacja, fot. PionStudio
Od lewej: Jaime Hayon, wystawa The GlassRoom Experience, Michalina Jasińska i Łukasz Lisowski - Ciemna Strona Węgla, Tartaruga - kolekcja tkanin Kilimy z Polski, fot. materiały prasowe ŁDF, Alicja Patanowska, Szymon Hanczar - Plantacja, fot. PionStudio
Od lewej: Jaime Hayon, wystawa The GlassRoom Experience, Michalina Jasińska i Łukasz Lisowski - Ciemna Strona Węgla, Tartaruga - kolekcja tkanin Kilimy z Polski, fot. materiały prasowe ŁDF, Alicja Patanowska, Szymon Hanczar - Plantacja, fot. PionStudio

Podczas festiwalu zobaczymy wystawy finalistów konkursów must have – najlepiej zaprojektowanych produktów na polskim rynku (w tym roku eksperci wyróżnili 70 z 400 zgłoszonych projektów) i make me! – międzynarodowego konkursu na najbardziej obiecującego młodego projektanta. Wśród innych wystaw i instalacji, na pewno warto zwrócić uwagę na Plantację, która opiera się na hydroponicznej uprawie roślin – porcelanowe elementy umieszczone w odzyskanych szklankach pozwalają obserwować wzrost korzenia i części zielonej rośliny. Projekt Alicji Patanowskiej jest efektem rozważań o zalewie odpadami i domowym ogrodnictwie.

Łódź Design Festival/ lodzdesign.com

Po festiwalu warto zajrzeć do pobliskiego Muzeum Włókiennictwa na wystawę Christian Dior i ikony paryskiej mody z kolekcji Adama Leja. Przeczytajcie o niej!

 

2/5 KRAKÓW: w oczekiwaniu na Galerię Sztuki XX i XXI wieku

do 22 grudnia 2019

W związku z otwarciem kolosalnej wystawy Stanisława Wyspiańskiego, ekspozycja sztuki XX wieku została zamknięta. Sytuacja się zmieniła przypomina o jej ważnym miejscu wśród wystaw stałych Muzeum Narodowego w Krakowie, jest okazją do prezentacji najnowszych nabytków oraz zapowiedzią nowej Galerii Sztuki Polskiej XX i XXI wieku, która będzie dostępna dla zwiedzających w 2020 roku.

Na wystawie Sytuacja się zmieniła zobaczymy 100 wybranych przez kuratorów prac, które tworzą kalejdoskop zjawisk XX wieku. Najważniejsze dzieła z kolekcji sztuki współczesnej znane z poprzedniej ekspozycji, uzupełniono o te, które w ostatnim czasie zakupiono do zbiorów. Kuratorzy zrezygnowali z chronologicznego układu, na rzecz swobodnego łączenia stylów i kierunków artystycznych, by pokazać ich wspólne wartości. Obok siebie znalazły się prace m.in. Józefa Mehoffera, Olgi Boznańskiej, Leona Wyczółkowskiego, Leona Chwistka, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Zofii Stryjeńskiej, Aliny Szapocznikow, Magdaleny Abakanowicz, Tadeusza Kantora, Jerzego Nowosielskiego, Andrzeja Wróblewskiego, Władysława Strzemińskiego, Wojciecha Fangora oraz Rafała Bujnowskiego, Marcina Maciejowskiego i Natalii Wiernik (najmłodsza praca w zbiorach muzeum - Wota z 2017 roku).

Zdjęcie główne i widok wystawy Sytuacja się zmieniła. Sztuka polska XX i XXI wieku, fot. Mateusz Szczypiński, Pracownia Fotograficzna MNK

Wystawę podzielono na tematy: meta-muzeum, portret, bryła, martwa natura, forma i pejzaż. Zestawione dzieła ilustrują poszukiwanie nowego malarskiego języka, jak w przypadku martwej natury – od formistycznych prac Tytusa Czyżewskiego i Jana Hrynkowskiego po abstrakcyjne kompozycje, zawierające jedynie aluzje do form, które były dla nich inspiracją (prace Jana Tarasina i Tadeusza Kantora), kontrastują ze sobą np. harmonijne przedstawienia ludzkiego ciała Katarzyny Kobro i Marii Jaremy z fragmentarycznymi Kazimierza Mikulskiego oraz wchodzą we wzajemny dialog np. psychologiczne portrety Leona Wyczółkowskiego i Olgi Boznańskiej z symbolizmem Jacka Malczewskiego i ekspresją Witkacego. To eksperyment, który stwarza nam możliwość samodzielnych poszukiwań i refleksji na temat sztuki.

Sytuacja się zmieniła. Sztuka polska XX i XXI wieku/ Muzeum Narodowe w Krakowie/ mnk.pl

 

3/5  WROCŁAW: Tadeusz Brzozowski – inspiracje i konteksty

do 29 lipca 2018

Z okazji 100. rocznicy urodzin Tadeusza Brzozowskiego we wrocławskim Pawilonie Czterech Kopuł zobaczymy ponad 200 prac artysty. To pierwsza tak obszerna wystawa poświęcona malarzowi, która pozwala nam prześledzić drogę twórczą od lat dziecięcych do ostatnich dzieł, które powstały tuż przed śmiercią w 1987 roku. Kuratorka Anna Chmielarz podjęła próbę pokazania sztuki Brzozowskiego przez pryzmat rysunku, który odgrywał bardzo ważną rolę w jego twórczości i stanowi znaczną część spuścizny, jednak wciąż pozostaje w cieniu malarstwa.

Od lewej: Tadeusz Brzozowski: Organki, 1950 r.,  Frejlina II, 1972 r., EGZERCYRKI KRES, 1981 r., Projekt kilkimu Frejlina, 1955 r., fot. materiały prasowe MNWr
Od lewej: Tadeusz Brzozowski: Organki, 1950 r.,  Frejlina II, 1972 r., EGZERCYRKI KRES, 1981 r., Projekt kilkimu Frejlina, 1955 r., fot. materiały prasowe MNWr
Od lewej: Tadeusz Brzozowski: Organki, 1950 r., Frejlina II, 1972 r., EGZERCYRKI KRES, 1981 r., Projekt kilkimu Frejlina, 1955 r., fot. materiały prasowe MNWr

Na wystawie, oprócz rysunków i obrazów, zobaczymy grafiki, projekty scenograficzne i murali oraz projekt tkaniny. Twórczość Tadeusza Brzozowskiego przedstawiono w trzech kontekstach. Pierwszy stanowią jego inspiracje m.in. dzieła Albrechta Dürera, tańce śmierci, portrety trumienne oraz twórczość Tadeusza Makowskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza. Drugim kontekstem jest sztuka jego przyjaciół: Aliny Szapocznikow, Magdaleny Abakanowicz, Tadeusza Kantora, Jerzego Tchórzewskiego, Władysława Hasiora i Antoniego Rząsy, a trzecim prace uczennic – Izabelli Gustowskiej i Aldony Mickiewicz oraz innych artystów, których łączy podobne widzenie świata, człowieka, poczucie humoru, a niekiedy również nieoczywiste na pierwszy rzut oka związki formalne: Doroty Kuczmy, Wojciecha Ćwiertniewicza, Piotra Janasa i Jakuba Juliana Ziółkowskiego.

Tu strzyka, tam łupie, ale rży. A sumienie kąsa. Tadeusz Brzozowski – inspiracje, konteksty, ślady/ Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej/ pawilonczterechkopul.pl

 

4/5 WROCŁAW: monograficzna wystawa Leona Tarasewicza

 do 26 sierpnia 2018 

Pozostając w stolicy Dolnego Śląska, odwiedzimy także Muzeum Architektury, aby zobaczyć retrospektywę innego, wybitnego współczesnego artysty – Leona Tarasewicza. Na wystawie prześledzimy ewolucję procesu twórczego od ukończenia studiów w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1984 roku, przez wielkoformatowe obrazy z lat 80. i 90. XX wieku, po najnowsze prace przestrzenne.

Widok wystawy Leona Tarasewicza fot. Aleksander Devosges-Cuber, M. Łanowiecki, Muzeum Architektury we Wrocławiu

Wystawę podzielono na trzy strefy – etapy rozszerzania granic w malarstwie Tarasewicza – od tradycyjnych obrazów na płótnach po realizacje site specific integralnie związane z architekturą, zaprojektowane specjalnie dla wnętrz dawnego klasztoru bernardynów, w którym mieści się muzeum. Przyjrzymy się, jak Tarasewicz od  ponad trzech dekad konsekwentnie „wychodzi z ram” – przekracza granice obrazu: wybiera coraz większe formaty płócien, anektuje ściany, podłogi i elementy architektury, każe widzom deptać po obrazach i gubić się w labiryntach instalacji malarskich. A w najnowszych pracach coraz częściej działa samym światłem, wykorzystując świecące plastikowe formy wypełniane czystym kolorem.

Leon Tarasewicz/ Muzeum Architektury we Wrocławiu/ ma.wroc.pl

 

5/5 WARSZAWA: projekty wystawiennicze Wojciecha Zamecznika

do 27 maja 2018 

Dzięki wystawie Wojciech Zamecznik. Foto-graficznie zorganizowanej w 2016 roku w warszawskiej Zachęcie, zapoznaliśmy się z bogatą twórczością artysty jako grafika, plakacisty, projektanta i fotografa. Tym razem po Zamecznika sięgają Małgorzata Kuciewicz i Simone de Iacobis (Grupa Centrala), by w ramach projektu Żywe archiwa pokazać, jak współczesne było myślenie o budowaniu wystaw w latach 60. Oprócz podkreślenia nowoczesności projektów Wojciecha Zamecznika, ukazują również, jak realizacje artysty rezonują z ich własnymi koncepcjami dotyczącymi kreowania przestrzeni – publicznej, galeryjnej czy ekspozycyjnej.

Grupa Centrala na wystawę w galerii Fundacji Archeologii Fotografii opracowała architekturę, która powtarza rozwiązania z ekspozycji Wiek Oświecenia w Polsce z 1951 roku zaprojektowanej przez Wojciecha Zamecznika i Maurycego Stryjeckiego. W tak zaaranżowanej przestrzeni Małgorzata Kuciewicz i Simone de Iacobis mówią o podstawowych elementach konstruowania wystaw: o choreograficznym wymiarze przestrzeni, anonsie plastycznym, fotofryzie, etelażu i reliefie przestrzennym. Do zobrazowania tych pojęć wybrały projekty, makiety i szkice z archiwum artysty, m. in. projekty Pawilonu Węgla z 1948 roku i wystawy z Międzynarodowych Targów z Mediolanu z 1958 roku.

Widok wystawy Pole widzenia. Grupa Centrala/ Wojciech Zamecznik fot. A. Hornik, Fundacja Archeologia Fotografii

Projekt Żywe Archiwa Fundacji Archeologii Fotografii to próba alternatywnego spojrzenia na zbiory archiwalne. Do archiwów polskich fotografów m.in. Zofii Chomętowskiej, Zbigniewa Dłubaka, Jerzego Lewczyńskiego i Tadeusza Sumińskiego, zaproszono współczesnych artystów, którzy zapoznali się z materiałem historycznym oraz zaproponowali własne działania artystyczne np. Karolina Breguła wykonała serię interwencji w przestrzeni publicznej Warszawy, a Nicolas Grospierre zbudował instalację w mieszkaniu Tadeusza Sumińskiego.

Pole widzenia. Grupa Centrala/ Wojciech Zamecznik/ galeria Fundacji Archeologia Fotografii/ faf.org.pl

Polecamy

Zostań z nami

Bądź na bieżąco